Vanuit het zonnige Ierland...
Door: francaduym
Blijf op de hoogte en volg Franca
11 September 2011 | Ierland, Cork
... en dat lijkt misschien ironisch bedoeld, grappig (voor mij, niet voor jullie lieve Hollanders) genoeg is het dat niet. Afgelopen week is het héérlijk weer geweest in Ierland! Geen volwaardig zomerweer, toch lekker zonnig met af en toe een lekker windje, hier en daar een bui maar over het algemeen lekker 'met-zonder-jas' weer. Ik ben me nog steeds af aan het vragen waarom iedereen Ierland als een regenland ziet en mij theorie daarover is: Ieren zeuren gewoon meer over het weer. Toen ik vorige week vrijdag uit ging in het flitsende (ahem) Cork liep ik 's middags over straat toen een fris buitje ons trof. 'Oh no, rain!' was het eerste wat er gebruld werd en chagrijnig het feit dat er geen paraplu was werd besproken, terwijl ik met mijn ogen dicht genoot van de zachte druppeltjes die mijn huid verkoelden. Toen ik 's nachts de deur opendeed om terug naar huis te gaan regende het helaas ook weer. 'It's lashing!' werd er naast me gebruld. Het stroomt van de regen? Waar had deze jongen het over? Dit was gewoon een normale, Hollandse regenbui! 'We should definately call a cab', sputterde hij. Ik haalde mijn schouders op en liep door de regen naar huis. Goed, ik was wat nat, maar mijn make-up zat nog bijna helemaal op zijn plek. Als dit het ergste is wat er komen kan, zit ik hier wel prima!
Na een drukke week met de kids en gelukkig ook een middagje afleiding met de jongens besloot het gezin dit weekend naar Schull te gaan. Naar hun 'huisje'. Een reis die met de auto beproefd zou worden. Over slingerende wegen met gaten ('So, are the roads in the Netherlands any better?' 'Oh yes, yes they are.') en bochten waar we doorheen schoten deed ik schietgebedjes dat er niemand van de andere kant aan zou komen op deze nauwe wegen met de dichte mist en regen en kwamen we uiteindelijk veilig aan in Schull. Bij het 'huisje'. Dat ongeveer twee keer zo groot is als hun eigen huis, en waar ik mijn eigen verdieping heb. Dat wil zeggen, de bovenverdieping heeft drie rommelkamers, een badkamer en mijn slaapkamer, terwijl de rest van het gezin zich beneden huist. Daar was ik dan wel weer blij mee! Wel was het er afschuwelijk koud. 'Ja, de verwarming is kapot... Morgen komt de reparateur!' Prettig. Na een 'grand tour' door het dorpje kwam ik erachter dat Schull niet meer voorstelt dan vier winkels, drie pubs, twee supermarkten en een pier. Uitgaan zat er voor mij dus niet in vrijdagavond, dus bracht ik mijn avond alleen met mijn laptop op mijn ijskoude kamer door, met chocola en een glas rosé om me warm te houden. Ik voelde me een trieste, eenzame alcoholiste, om zo in mijn eentje te zitten drinken. Maar ik werd er tenminste wel een beetje warmer van.
Zaterdag was het in elk geval mooi weer en ging ik een wandeling langs de kust maken. De prachtige aanblik van de baai met woeste rotsen en prachtige steenstranden werd een beetje teniet gedaan door de boten die er een beetje zielig in lagen te dobberen. Daardoor liet ik me echter niet uit het veld slaan en ik klom over het 'strand' met alle rotsen heen om vervolgens op een steen een uurtje meditatief voor me uit te staren, genietend van het zonnetje. Mijn babysittende zaterdagavond was niet veel beter dan vrijdagavond, maar de verwarming deed het in elk geval en de kinderen bleven slapen. Schull lijkt een plaatsje waar de tijd even stil heeft gestaan. De weinige jeugd die er is hangt rond op straat, provocerend sigaretjes rokend en daar ontzettend mee in zijn nopjes, maar het dorpje bestaat vooral uit oudere mensen en jonge stellen met kinderen. Iedereen weet alles van iedereen en alles wordt uitgebreid besproken door roddelende tante's bij de thee. Mijn schrijversradartjes begonnen te rollen, wat dan weer het positieve van dit weekend was. Al met al was ik vanavond blij om weer terug in Cork te zijn, waar ik in elk geval internet heb om mijn familie en freunden in Regenland op de hoogte te houden!
Komende week belooft een drukke te worden, woensdag wordt Seoirse twee en vrijdag is het Donnacha's vierde verjaardag! En vrijdag is mijn vriend Peter jarig, daar zal ik ook nog wel ergens op een feestje moeten verschijnen. Voor jongens is altijd zo lastig cadeautjes kopen, maar voor de kids koop ik denk ik een shirt. Ze hebben immers al duizend knuffels en een triljoen speelgoedstukken, en hier kun je nog wat leuks mee! Naast dat ga ik deze week proberen uit te vinden wat de beste prijs/kwaliteit verhouding van shampoos in Ierland is en mezelf ervan weerhouden om net zoveel te eten als dit weekend. Als ik iets leer van dit hele avontuur, dan is het wel met geld omgaan!
Ik hoop dat ik wat zonneschijn in jullie leven kan sturen via m'n laptop, want al die regen, hoewel ik het stiekem best grappig vind, dat verdienen jullie niet.
Bij dit blog ook wat foto's van Schull (hoop ik)!
Na een drukke week met de kids en gelukkig ook een middagje afleiding met de jongens besloot het gezin dit weekend naar Schull te gaan. Naar hun 'huisje'. Een reis die met de auto beproefd zou worden. Over slingerende wegen met gaten ('So, are the roads in the Netherlands any better?' 'Oh yes, yes they are.') en bochten waar we doorheen schoten deed ik schietgebedjes dat er niemand van de andere kant aan zou komen op deze nauwe wegen met de dichte mist en regen en kwamen we uiteindelijk veilig aan in Schull. Bij het 'huisje'. Dat ongeveer twee keer zo groot is als hun eigen huis, en waar ik mijn eigen verdieping heb. Dat wil zeggen, de bovenverdieping heeft drie rommelkamers, een badkamer en mijn slaapkamer, terwijl de rest van het gezin zich beneden huist. Daar was ik dan wel weer blij mee! Wel was het er afschuwelijk koud. 'Ja, de verwarming is kapot... Morgen komt de reparateur!' Prettig. Na een 'grand tour' door het dorpje kwam ik erachter dat Schull niet meer voorstelt dan vier winkels, drie pubs, twee supermarkten en een pier. Uitgaan zat er voor mij dus niet in vrijdagavond, dus bracht ik mijn avond alleen met mijn laptop op mijn ijskoude kamer door, met chocola en een glas rosé om me warm te houden. Ik voelde me een trieste, eenzame alcoholiste, om zo in mijn eentje te zitten drinken. Maar ik werd er tenminste wel een beetje warmer van.
Zaterdag was het in elk geval mooi weer en ging ik een wandeling langs de kust maken. De prachtige aanblik van de baai met woeste rotsen en prachtige steenstranden werd een beetje teniet gedaan door de boten die er een beetje zielig in lagen te dobberen. Daardoor liet ik me echter niet uit het veld slaan en ik klom over het 'strand' met alle rotsen heen om vervolgens op een steen een uurtje meditatief voor me uit te staren, genietend van het zonnetje. Mijn babysittende zaterdagavond was niet veel beter dan vrijdagavond, maar de verwarming deed het in elk geval en de kinderen bleven slapen. Schull lijkt een plaatsje waar de tijd even stil heeft gestaan. De weinige jeugd die er is hangt rond op straat, provocerend sigaretjes rokend en daar ontzettend mee in zijn nopjes, maar het dorpje bestaat vooral uit oudere mensen en jonge stellen met kinderen. Iedereen weet alles van iedereen en alles wordt uitgebreid besproken door roddelende tante's bij de thee. Mijn schrijversradartjes begonnen te rollen, wat dan weer het positieve van dit weekend was. Al met al was ik vanavond blij om weer terug in Cork te zijn, waar ik in elk geval internet heb om mijn familie en freunden in Regenland op de hoogte te houden!
Komende week belooft een drukke te worden, woensdag wordt Seoirse twee en vrijdag is het Donnacha's vierde verjaardag! En vrijdag is mijn vriend Peter jarig, daar zal ik ook nog wel ergens op een feestje moeten verschijnen. Voor jongens is altijd zo lastig cadeautjes kopen, maar voor de kids koop ik denk ik een shirt. Ze hebben immers al duizend knuffels en een triljoen speelgoedstukken, en hier kun je nog wat leuks mee! Naast dat ga ik deze week proberen uit te vinden wat de beste prijs/kwaliteit verhouding van shampoos in Ierland is en mezelf ervan weerhouden om net zoveel te eten als dit weekend. Als ik iets leer van dit hele avontuur, dan is het wel met geld omgaan!
Ik hoop dat ik wat zonneschijn in jullie leven kan sturen via m'n laptop, want al die regen, hoewel ik het stiekem best grappig vind, dat verdienen jullie niet.
Bij dit blog ook wat foto's van Schull (hoop ik)!
-
12 September 2011 - 05:25
Opa:
Hallo Globetrotter,
Bedankt voot je prachtige verhaal. Wat een humor. Je zou zo in Nederland op de televisie kunnen als weervrouwtje. Ik mekt dat je je al helemaal begint thuis te voelen en dat er van heimwee niets meer te merken valt. Dat leren omgaan met geld vind ik ook heel positief.
Ga zo door!!!.
Lieve groetjes -
12 September 2011 - 07:02
Mam Ivonne:
Die Opa is er vlot bij zeg :)
Ha Sunshine-daughter, grappig om je verhaal nu ook te lezen nadat je het gisteren vertelde via Skype (wat een geniale uitvinding!)
Leuke plaatjes heb je geschoten, vooral die stralende, energieke koppies van de kids.
Veel verjaardagsplezier deze week!
Heel veel Liefs uit Oosterwolde :) -
12 September 2011 - 09:08
Gieljan:
Hoi Franca,
Hier in Groningen lezen we jouw belevenissen met veel plezier. Ik zit regelmatig met een glimlach op mijn gezicht en dan vooral om je woordgebruik en humoristische belevenissen. Je ziet duidelijk dat je al een boek geschreven hebt ;) Ik hoop dat je het leuk hebt in Ierland en ik lees je volgende berichtje wel!
Groeten, ook van Yamie, van Gieljan -
14 September 2011 - 17:40
Lisette:
hahaha,
het is werkelijk heerlijk om jouw reisverslagen te lezen. als je weer eens flink aan het schrijven slaat met een boek over een 18 jarig meisje die als au-pair naar ierland gaat en daar van alles meemaakt; vergeet dan niet mij zo nu en dan een up-date te mailen.
ME WANTS A NEW FRANCADUYM BOOK.
ik ben inmiddels aangenomen bij een boekwinkel, dus ik heb connecties om je boek uit te geven;D
kusserrttt -
14 September 2011 - 17:41
Lisette:
of nouja. om je boek te verkopen dan. heb geen connecties met uitgevers.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
