"En welke kinderen zijn van jou?"

Altijd leuk, speeltuincontacten. Het brengt je wel weer helemaal terug naar je échte kindertijd. 'En, waar heb je je nieuwe vriendinnetje leren kennen?' 'In de speeltuin!' Woensdagmiddag was het een drukte van jewelste in de speeltuin vlakbij Donnacha's speelschool. Terwijl ik heb duwde op de schommel zag ik dat Seoirse het blijkbaar een goed idee vond om van de paal af te glijden. Ik denk dat we allemaal weten dat dat als tweejarige niet zo'n heel goed idee is. Ik rende dus als een speer naar hem toe en redde hem van een val van een meter, waarop de vader die zijn kind op de schommel naast die van Donnacha me goedkeurend aankeek en een verhaal begon over hoe lastig het is om je kinderen in de gaten te houden. Twee is wel veel hè, zo in zo'n drukke speeltuin, was zijn mening. Ach, was mijn nuchtere antwoord, over een halfuur moest ik de derde ophalen, dát was pas druk! Donderdag in de speeltuin raakte ik aan de praat met een leuke moeder. Gezellig kletsend, terwijl ik in de gaten hield of mijn kids niet elkaar, andere kids of zichzelf van kant maakten (geloof me, de hartverzakkingen die je kunt krijgen als een kind 'vet hard!' op een mini draaimolen gaat of achterstevoren van de glijbaan gaat terwijl een ander kind de glijbaan OP wil lopen...) vroeg ze me welke van mij waren. 'Eh, ze zijn niet van mij. Ik ben hun au pair.' 'Oh.. oké. En waar in Ierland kom je vandaan?' 'Ik eh, kom uit Nederland.' 'Echt waar?' 'Ja.' 'Nou, dat Ierse accent heb je dan behoorlijk goed overgenomen. Hoe lang zit je hier al?' 'Een week?' Altijd leuk, speeltuincontacten.

Na mijn eerste week is het wat rustiger geworden in mijn hoofd. De routine van Ailbhe en Donnacha die naar school gaan maakt een hoop goed. Ook zijn George en Mairìn er op gebrand om de kinderen zo vaak mogelijk zelf naar school te brengen, wat mij weer een hoop gedonder scheelt. Ze halen ze altijd zelf uit bed (hoewel ik ze in de toekomst misschien zelf wel een keer uit bed zal moeten halen, maar dat schijnt vrij weinig voor te komen), en brengen ze ook weer naar bed. Donderdag en zaterdag avond heb ik gebabysit, maar dat hield eigenlijk in dat ik op mijn kamer een boek heb gelezen, biddend dat de kinderen bleven slapen, wat ook zo was. Ik heb ook een takenlijst gekregen met de dingen die ik moet doen, maar alles valt reuze mee. Stofzuigen, af en toe dweilen (wat een hypermoderne dingen! Die dweil is ge-wel-dig. Serieus, ik kijk uit naar de dagen dat ik mag dweilen. Het is een automatisch ding, geen gerotzooi met uitwringen enzo, het stoomt en het kan in alle hoekjes, het is fantastisch.), de vaatwasser in en uitruimen, opruimen na ontbijt en lunch en de was. Naast natuurlijk de kids van school halen en met ze naar de speeltuin enzo. Mijn werktijden zijn vooralsnog vrij onregelmatig, maar zolang ik maar van tevoren weet hoe en wat vind ik dat niet zo erg.

Verder begint mijn sociale leven hier langzaam maar zeker vorm aan te nemen. Vrijdag ben ik uit geweest met een aantal mensen waar ik een aantal uur eerder aan voorgesteld was, en dat was hartstikke gezellig. Een beetje hoffelijkheid is blijkbaar de wereld nog niet uit want ik werd netjes thuisgebracht! Gelukkig blijf ik ook in contact met de jongens van Biarritz (waarvan de meesten op de foto staan die ik heb gepost), het enige wat nog mist is vriendinnen, maar ik ga er vanuit dat ik die in de loop van de tijd ook wel krijg. De Franse au pair was vrijdagavond wat minder gezellig, maar ze had er dan ook een 13-urige werkdag opzitten, en volgens mij is niemand gezellig na 13 uur werk.

Ook heb ik mijn bibliotheekpas! Wat nogal een ervaring was, omdat eerst het systeem platlag en ik me vervolgens afvroeg hoe Ierse bibliotheken werken. Na een halfuur verdwaasd ronddwalen me toch maar over m'n trots heengezet en een bibliothecaresse gevraagd hoe de bieb precies werkte, omdat ik hier niet vandaan kwam. Dat ik uit Nederland kwam. 'Waar ben je naar op zoek dan?' 'Dickens.' 'Ja, dat ligt achter. Weet je dat zeker? Wil je niet liever Jane Austen of zo? Dat leest wat makkelijker weg.' 'Ik heb Austen gelezen, dankubeleefd, Dickens graag.' 'Ja ik zeg niet dat je Dickens niet aan kunt hoor, maar gewoon, Austen is wat lichter, ze is zo grappig hè?' 'Heel grappig. Heeft u Great Expectations?' 'Oké. Ja. Ik zal het halen.' Ze was erg verbaasd. Ik ben blij dat ik mijn literatuur heb, zodat ik niet knettergek wordt.

Het ziet er naar uit dat ik de weekenden over het algemeen vrij ben, tenzij we naar hun huisje in een kustplaatsje genaamd Schull (zegge: Skull) gaan, dan moet ik mee en daar ook werken, net als in de vakanties. Dat vind ik wel fijn, van die weekenden vrij, dan kan ik tenminste ook af en toe even alle stress eruit dansen. De jongens zeiden ook al dat ik meemoet naar een hoop bals en gala's, van de universiteit. Had ik nou m'n galajurken maar meegenomen! (Hint pap en mam, hint!) Wel leuk, ook dan ontmoet ik vast een hoop leuke mensen.

Ik heb zoals jullie misschien wel gezien hebben een aantal foto's op dit blog geplaatst, enjoy en tot de volgende keer!