Ik hou van Holland.

Nederlanders zijn over het algemeen niet zo blij met hun koude kikkerlandje. Het regent te veel, het parlement maakt er een rotzooi van, we vinden Konininnedag best leuk maar het koningshuis is eigenlijk ook maar een verspilling van geld, het schoolsysteem is niet genoeg en we hebben geen keuken om trots op te zijn. Twee maanden in Ierland hebben me het tegenovergestelde doen beseffen.

We hebben een fantastische infrastructuur (en probeer dat maar niet te ontkennen, hoeveel 'bottleneck situaties' we ook kunnen verzinnen) met rechte wegen zonder gaten, die logisch op elkaar aansluiten en logische richtingen volgen, we rijden rechts. Wat een hoop problemen en hartkloppingen scheelt. Onze straten zijn breed genoeg om twee auto's langs elkaar te laten rijden zonder dat ze moeten opletten dat ze elkaars spiegels eraf rammen en onze stoepen zijn breed genoeg om buggy's elkaar te laten passeren zonder er vanaf te vallen, Maar misschien verdwijnt die angst met de tijd wel. KAAS. Kaas is geweldig. Hier schreeuw ik van blijdschap als ik in een of ander marktje 'Goeda' kan krijgen. Als je vwo hebt gedaan kun je daarna gewoon een universiteit binnenkomen zonder gezeur over hoge cijfers, tenzij je aspiraties hebt om dokter of iets dergelijks te worden. Onze economie draait nog, maar daar zal ik verder niet op in gaan want ik ben veels te blij dat ik geen economie meer heb. We hebben meubilair in normale maten. Dat wil zeggen; ik heb het gevoel dat ik in mini-land leef, maar dat had ik volgens mij al gezegd. De tafels, stoelen, het aanrecht, bed en buggy zijn allemaal te klein of te laag voor me.

Ik heb constant 'driving home for christmas' in mijn hoofd, waarschijnlijk omdat ik zin heb om weer naar Nederland te gaan :). Ik mis mijn koude kikkerlandje, ik waardeer het ondertussen meer dan ooit! Ik werk heftige uren ondertussen, vorige week moest ik de kids uit bed halen, aankleden en naar school brengen.. Een klein proefje van hoe het is om een alleenstaande moeder van drie kinderen te zijn. Niet echt een pretje. Verder luisteren ze wel steeds beter naar me, dat wil zeggen, ik win langzaam hun vertrouwen en respect. Het is wel moeilijk voor ze om te begrijpen dat ik soms ook 'vrij' ben, en dat ik dan dus niet piraatje met ze ga spelen.

Zaterdag had ik eindelijk mijn jamsessie, met een van de jongens van vakantie en zijn muzikale vrienden. We waren met z'n vieren, een heleboel gitaren, bongo's, m'n saxofoon en een meisje dat waanzinnig kan zingen; het was geweldig. Het is wel heel lastig om saxofoon in de muziekstukken te plaatsen, maar toen ik ging zingen viel dat ook wel in de smaak dus dat is in elk geval leuk. Vandaag hebben we weer een jamsessie gehad, het was weer heerlijk.

Ik word ondertussen wel een beetje gestoord van mensen die opmerkingen maken over mijn accent. Eerst was het wel een compliment, om te horen dat 'het is dat je het zegt, anders had ik gezworen dat je Iers was!', maar ik hoor het ondertussen bijna elke dag. Ik maak me er toch een beetje zorgen om. Wat als ik nooit meer mijn mooie Britse accent terugkrijg, ook niet als ik daarheen verhuis?

Ik heb volgens mij nog veel meer meegemaakt maar ik word een beetje afgeleid door een 'Cars' video die Seoirse aan het kijken is, de andere kids zijn aan het zwemmen en ik moet op hem passen. Volgende week komt m'n familie; kan niet wachten!

Keep you posted!