De belachelijke plek die zich mijn thuis noemt

Lieve familie,

Sinds ik hier zit is het eigenlijk nog meer twee dagen geen top-weer geweest. Wat is geen top-weer, vraag je je misschien af, want ik laten we wel zijn: het is wel Engeland. Een klein beetje miezer. Paraplu's gaan dan spontaan op, maar de overige dagen heb ik gewoon lekker met-zonder-jas rondgelopen en één keer zelfs met blote benen omdat het gewoon zulk mooi weer was. In deze tijd heb ik ook afgezien van de dure metro en het erop gewaagd om naar school te lopen. Die routebeschrijving gaat dan als volgt: loop naar Buckingham Palace. Loop door het mooie park totdat je bij the Ritz komt, sla hier rechtsaf. Je loopt over Picadilly totdat je bij Regent Street rechtsaf straat. Je vervolgt Regent Street totdat je Oxford Circus kruist en dan vind ik aan mijn rechterhand de universiteit. Pal in de binnenstad. Het is te belachelijk voor woorden, maar wel een lekker stuk wandelen. Wel is het net iets te ver voor iedere dag, 40 minuten, dus ik ga nog kijken wat ik daar aan kan doen. Het is namelijk ontzettend druk op deze route vanwege alle toeristische sights. Leuk dus, zo'n mooie route, het heeft ook zijn nadelen.
Tijdens de supermaan ben ik 's avonds met wat huisgenootjes naar Westminster Bridge gelopen, dat is de brug die naast de Big Ben ligt en uitkijkt op de Londen Eye. Normaal gesproken ook een plek die bomvol toeristen zit, maar rond middernacht was het er heerlijk stil. Uitkijkend over de Thames was het een oase van rust, een welkome afwisseling van de drukte van alledag. En het is maar vijf minuten lopen! Vandaag moest ik een boek voor school halen, dus ging ik op weg naar de Waterstones. Ook deze route was te zot voor woorden. De hoeveelheid prachtige gebouwen die ik onderweg tegenkom is echt onvoorstelbaar, ik prijs mezelf zo ontzettend gelukkig. Zo liep ik langs Trafalgar Square, zo langs Picadilly Circus, en vandaag was alles relatief rustig omdat het "regende". Ik ben er nog niet over uit of dit nou de regen is waar iedereen zich zo druk over maakt of dat dit slechts het prille begin is van het moesson-seizoen. Eenmaal in de Waterstones moest ik me naar alle macht inhouden, want deze prachtige boekenwinkel had zes (!) verdiepingen. Het was prachtig. Braaf hield ik me in en dwaalde ik nog een beetje rond. Toen kwam ik de National Gallery tegen en liep eventjes naar binnen om naar mijn favoriete schilderijen van Monet, Manet en Rubens te kijken. Bizar dat ik hier gewoon in een kwartiertje naartoe kan lopen! Ik liep terug via St. James' Park, waar ik een oude Aziatische man tegen kwam die eekhoorntjes aan het voeren was. Ze liepen zomaar naar zijn hand, totaal geen angst! Ik keek de man vol verwondering een aantal minuten aan, toen hij me gebaarde dat ik mijn hand op moest houden. Hij gaf me een aantal nootjes en zei "Feed them". Ik stond een beetje van mijn stuk gebracht met een nootje in mijn hand en binnen een paar seconden kwam er een eekhoorntje het nootje uit mijn hand eten! "They are very friendly", zei de man. Het was echt fantastisch. Ik voelde me net een Disneyprinses. Ik ben zo belachelijk, overdonderend, smoorverliefd op deze stad! Ik heb het gevoel dat er elke keer dat ik de deur uitga iets bijzonders gebeurt. Ik kom in elk geval steeds prachtige gebouwen tegen, en ik kan wel huilen van geluk dat alle plekken die ik mooi en fijn vind op ongeveer een kwartier loopafstand liggen.
Verder had ik afgelopen week mijn eerste college's, en ook die waren heel erg leuk. Het was natuurlijk een beetje een rare week omdat Oma Sloot is overleden, maar gelukkig waren mijn klasgenoten en leraren erg begripvol, en hebben een aantal mensen me heel lief getroost hier. Ik heb een vak waarin we ons gaan richten op het uitgeven van een online literair blad, waarin we dus de lay-out, marketing en de stukken die erin komen te staan moeten beheren, wat denk ik een leuke uitdaging wordt. Verder heb ik een vak waarin we een toneelstuk gaan schrijven en ook een vak waarin we een kort verhaal moeten schrijven. De werkdruk ligt hier behoorlijk hoger dan ik gewend ben, zo zei een leraar vrijdag tegen mij en m'n klasgenoot: 'Goed, dus jullie nemen volgende week een stuk van 3.000 woorden mee. Top!'. Normaal gesproken zijn 3.000 woorden een beetje mijn eindwerkstuk van een vak. Maar goed, het is natuurlijk niet voor niets een master, en met een beetje uitdaging is helemaal niets verkeerd. Over twee weken krijg ik er ook nog een poëzie-vak bij. Ik hoop maar dat dat allemaal goed gaat.
Het enige waar ik het nog moeilijk mee heb is hier contacten leggen. Er zijn wel een aantal balletjes aan het rollen, en ik ben bij een zang-koor gegaan (wat echt ontzettend leuk is), maar ik blijf het gek vinden dat ik hier totaal geen sociaal netwerk heb waar ik op terug kan vallen. In Utrecht had ik natuurlijk altijd roeitrainingen met daarna kopjes thee of een drankje, had ik mijn beste vriendinnetjes en kon ik een hele hoop mensen gewoon een berichtje sturen en dan was ik er binnen tien minuten. Hier is dat helemaal niet zo, en nieuwe vrienden maken is natuurlijk altijd een proces. Woensdag ga ik wel met een meisje van de universiteit eten, en afgelopen vrijdag ben ik na school naar de pub geweest met twee klasgenootjes. Ook weer een ervaring op zich hoor, zo'n Britse Pub! Het is vanaf vier uur echt volop gezelligheid in deze knusse plekjes, waar je dan ook precies bent in Londen. Verder zijn de mensen hier onwijs fan van vreemde prijséénheden. Een pint cider kost bijvoorbeeld 4,24 pond. Waarom je dat niet af zou ronden naar 4,25 is me absoluut een raadsel. Sowieso zijn de prijzen hier vaak heel raar. Sommige dingen zijn heel erg goedkoop (je kunt voor 7 pond een heel dik dekbed kopen en bij de turk koop je 5 sinaasappels voor één pond), en sommige dingen zijn dan weer heel duur (een pak rijstwafels is één pond. Waarom zoveel geld voor iets wat bijna nul productiekosten heeft?). Aankomende week krijg ik als het goed is mijn Engelse bankpas binnen, dus dan kan ik eindelijk dingen kopen zonder dat ik daarmee mijn Nederlandse bank gigantisch sponsor.

Al met al weer enerverende dagen.
Ik houd jullie weer op de hoogte,

Heel veel liefs,
Franca.