It's beginning to look a lot like Christmas

Vorige week huppelde ik nog vrolijk zonder jas - of in elk geval met mijn jas open geritst - rond, maar deze week heeft de kou dan ook eindelijk London bereikt. Dat gezegd hebbende kijk ik op dit moment uit mijn raam, de zon schijnt naar binnen en er is een strakblauwe hemel. Misschien wordt het allemaal nog verschrikkelijk, maar tot nu toe lijken alle verslagen dat het in Engeland altijd zulk naar weer is ontzettend overdreven. Wel is met het koude weer ook de kerstsfeer flink aan het opkomen. Stukje bij beetje veroveren kerstversieringen elke straathoek. Etalages huren de beste decorateurs in voor de mooiste aankleding van hun winkel, de ene met nog meer glitter dan de ander. Er zijn officiële 'switch-on van de kerstverlichting' evenementen en langzaamaan worden er meer glühwein-festivals georganiseerd. Ik kan ondertussen niet wachten tot ze Winter Wonderland in Hyde Park opzetten, of wanneer ze ijsbanen aanleggen. Met mijn zangkoor zingen we al weken kerstliedjes, maar nu we die eindelijk een beetje onder de knie lijken te hebben vervult ook dat mijn kerst-minnende hart. Hoewel ik nog wel handschoenen en een sjaal moet aanschaffen voel ik al wel: dit wordt de most wonderful time of the year! Ik kan bijna niet geloven dat ik over drie week en een beetje alweer in Nederland rondhuppel.
Van één van mijn vakken had ik afgelopen vrijdag de laatste les. Het verschil tussen een Masterprogramma en een Bachelorprogramma is dat mijn leraar nu zei: 'zullen we met z'n allen een hapje eten?', dus zat ik vrijdag opeens met mijn leraar en mijn klasgenootjes in een hamburgerrestaurant frietjes te eten, ook een ervaring op zich. Nu komt het allemaal opeens wel dichtbij, ik moet straks echte hele verhalen en reflectieve essays gaan inleveren, om nog maar even niet na te denken over het volledige toneelstuk en de verzameling gedichten. Gelukkig zit ik lekker in m'n routine, die best productief is, dus het zal allemaal wel goed komen.
Het is best gek om te bedenken dat het alweer eind november is. Wanneer zijn die weken zo voorbij gevlogen? Hoe kan het dat ik al zo ingeburgerd ben en hier helemaal op m'n gemakje van college naar de sportschool naar de supermarkt hobbel? Tegelijkertijd ben ik best blij dat ik bijna weer eventjes naar huis mag, stiekem mis ik die gekke familie van me best een hele hoop, en heb ik zin om al m'n vrienden en vriendinnen weer te zien!
Glühweinavonturen en stoere ijsbaanverhalen vertel ik jullie misschien wel in het echt, of tijdens de volgende update!